Autor: Bogdan Ferdek

KONTROWERSJE CHRYSTOLOGICZNE –

WCZORAJ I DZIŚ

Konferencja, OBRA 4-5 listopada 2016 roku

Piątek, 4 listopada

7.00 – Eucharystia z jutrznią

– śniadanie

Sesja przedpołudniowa

Przewodniczy ks. prof. dr hab. Bogdan Ferdek

8.30-9.00 – Ks. prof. UAM dr hab. Michał. Kieling (UAM, Poznań) – Ustawodawstwo kościelne i cesarskie wobec największych herezji chrystologicznych na przełomie IV/V w.

9.00-9.30 – Dr Elżbieta Kotkowska (UAM, Poznań) – Kontrowersje wokół zakresu znaczeniowego pojęcia óμοούσιος pomiędzy soborami w Nicei i Konstantynopolu

9.30-10.00 – O. prof. dr hab. Bogusław Kochaniewicz OP (UAM, Poznań) – Polemika antyariańska w nauczaniu św. Piotra Chryzologa

10.00-10.30 Przerwa – kawa

10.30-11.00 – Ks. mgr-lic. Julian Nastałek (PWT, Wrocław) – Heterodoksyjna chrystologia w czasach Leona Wielkiego i Benedykta XVI

11.00-11.30 – Ks. prof. dr hab. Bogdan Czyżewski (UAM, Poznań) – Nestoriusz: heretyk czy ofiara polityki religijnej?

11.30-12.00 – Ks. prof. dr hab. Marek Pyc (UAM, Poznań) – Św. Maksym Wyznawca – obrońca chrystologicznego dogmatu w konfrontacji z nurtem monoteletyzmu

12.00-12.30 – Dyskusja

12.30 – Obiad

Sesja popołudniowa

Przewodniczy ks. prof. dr hab. Marek Pyc

14.30-15.00 – Ks. prof. dr hab. Piotr Liszka (PWT, Wrocław) – Nieprawidłowe modele myślenia podłożem kontrowersji chrystologicznych

15.00-15.30 – Ks. dr hab. Jarosław Lipniak (PWT, Wrocław) – Chrystologia koptyjska – fakty i mity

15.30-16.00 – Ks. dr Piotr Jaworski (UPJPII, Tarnów) – Jezus – zelota?

16.00-16.30 Przerwa – kawa

16.30-17.00 – Ks. prof. UAM dr hab. Wojciech Szukalski (UAM, Poznań) – Chrystologiczne konsekwencje eklezjologii Marcela Lefebvre’a

17.00-17.30 – Ks. prof. dr hab. Janusz Królikowski (UPJPII, Tarnów) – Ograniczenia teologiczne politycznych interpretacji życia i śmierci Jezusa

17.30-18.00 – Ks. prof. dr hab. Bogdan Ferdek (PWT, Wrocław) – Kontrowersje we współczesnej soteriologii

18.00 – 18.30 – Dyskusja

18.30 – Kolacja, nieszpory

Sobota 5 listopada

7.00 – Eucharystia z jutrznią

– śniadanie

Sesja przedpołudniowa

Przewodniczy ks. prof. dr hab. Janusz Królikowski

8.30-9.00 – Mgr-lic. Paweł Beyga (PWT, Wrocław) – Współczesne kontrowersje chrystologiczne w świetle dokumentów Kongregacji Nauki Wiary i Międzynarodowej Komisji Teologicznej

9.00-9.30 – Ks. prof. dr hab. Janusz Bujak (US, Szczecin) – Ikonoklazm wczoraj i dziś. Chrystologiczne kontrowersje w sztuce

9.30-10.00 – Ks. dr Tomasz Nawracała (UAM, Poznań) – Teandryczność – klucz do interpretacji chrystologii i eklezjologii 

10.00-10.30 Przerwa – kawa

10.30-11.00 – Ks. Andrzej Dudek – „Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”. Wkład liturgii do obrony jedynego i absolutnego pośrednictwa Chrystusa

11.00-11.30 – Ks. mgr-lic. Krzysztof Wolnica – Kontrowersje chrystologiczne w świetle „Jezusa z Nazaretu” Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

11.30-12.00 – Ks. dr Przemysław Sawa (UŚ, Katowice) – Kontrowersje chrystologiczne we współczesnych formach duchowości chrześcijańskiej. Opis, wyzwania, perspektywy

12.00-12.30 – Dyskusja, zamknięcie obrad

12.30 – Obiad

 

 

Kontrowersje we współczesnej soteriologii

Posoborowa teologia zachodnia próbuje skończyć z rozdarciem pomiędzy soteriologią a chrystologią. Soteriologia miała być odpowiedzią na pytanie: „kim Jezus Chrystus jest dla nas ludzi?” Natomiast chrystologia miała przynosić odpowiedź na pytanie: „kim Jezus Chrystus jest sam w sobie?” Czytaj dalej „KONFERENCJA NAUKOWA W OBRZE”

Międzynarodowe sympozjum naukowe „Filozofia
i teologia na Uniwersytecie Wrocławskim – perspektywy poznawcze, znaczenie, oddziaływanie”

29.09-1.10.2016

CZWARTEK 29 WRZEŚNIA

14.00 -18.00

Otwarcie sympozjum

Gunter Scholtz (Bochum), Der Wandel der Breslauer Religionsphilosophie im 19. Jahrhundert

Simon Gerber (BAdW, Berlin), Über die evangelisch-theologische Fakultät an der Universität Breslau

Sarah Schmidt (BAdW, Berlin), Edith Steins abgelehnte Habilitationsschrift

Leon Miodoński (UWr, Wrocław), Stefan Pawlicki an der Breslauer Universität

Piątek 30 września

9.00-13.00

Dominika Jacyk (UWr, Wrocław), Czy a priori sakrologiczne jest a priori transcendentalnym. Wrocławski filozof religii Rudolf Otto wobec filozoficznych źródeł koncepcji sacrum

Joachim Piecuch (UO, Opole), Kazus Josepha Wittiga

Leszek Kleszcz (UWr, Wrocław), Wrocław Gadamera

Jacek Prokopski (PWr, Wrocław), Paul Tillich a etyka kryzysu

Paweł Bejga, (PWT, Wrocław), Teologia liturgii Wacława Schenka

14.00-18.00

Warsztaty

„Wrocław Europejska Stolica Kultury 2016 – filozofia i teologia na mapie kultury Wrocławia”

Jan Krasicki (UWr, Wrocław), Dietrich Bohnhoeffer i Tadeusz Różewicz wobec śmierci Boga

Krzysztof Wolnica (PWT, Wrocław), Teologia gór Romana Rogowskiego

Bogdan Ferdek (PWT, Wrocław), Stanowisko Josepha Huberta Reinkensa w sporze o nieomylność Biskupa Rzymu

Joanna Giel (UWr, Wrocław), Dilthey we Wrocławiu

Sobota 1 października

9.00- 13.00

Warsztaty – dyskusje i podsumowanie

Zamknięcie sympozjum

 

Stanowisko Josepha Huberta Reinkensa w sporze o nieomylność papieską

XIX wiek zapisał się w dziejach Kościoła rzymskokatolickiego Pierwszym Soborem Watykańskim (1869-1870). Sobór ten ogłosił m. in. dogmat o nieomylności biskupa Rzymu. Z powodu tego dogmatu w niektórych kręgach nazwano Sobór tragedią nieomylności[1]. Tą tragedią nieomylności były spory wewnątrz Kościoła wywołane dogmatem o nieomylności papieża. Spory te nie ominęły również wrocławskiego biskupstwa. Wrocław był trzecim ośrodkiem oporu przeciwko dogmatowi o nieomylności papieskiej po Monachium i Bonn[2]. O posoborowych sporach w diecezji Breslau (Wrocław) może świadczyć wypowiedź ordynariusza tej diecezji Heinricha Förstera o kotle czarownic (Hexenkessel), którym stała się jego diecezja[3]. Sam biskup Förster za zgodą Piusa IX opuścił sobór przed ostatecznym głosowaniem nad dogmatem i po powrocie do Wrocławia złożył rezygnację z biskupstwa, której jednak papież nie przyjął. Tragedia nieomylności dotknęła również Wydział Teologiczny Śląskiego Uniwersytetu Friedricha Wilhelma w Breslau (Wrocław). Profesor tego Wydziału Joseph Hubert Reinkens (1821-1896), który w latach 1865/1866 pełnił funkcję rektora Śląskiego Uniwersytetu, opublikował książkę Über päpstliche Unfehlbarkeit: einige Reflexionen, w której opowiedział się przeciwko nieomylności Biskupa Rzymu. Według Reinkensa Sobór Watykański I zniósł episkopat na rzecz papieża. Jest to sprzeczne z Biblią, która nie zna słów Jezusa: „Piotrze ja jestem z Tobą”, ale zna inne: „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 20)[4]. Jak można przeczytać w Encyklopedii Wrocławia Reinkens „nie uznawał nieomylności papieża, za co 20 XI 1870 zawieszono go w pełnieniu obowiązków” [5]. 14 czerwca 1873 r. Reinkens został wybrany pierwszym starokatolickim biskupem. Starokatolikami określali się przeciwnicy dogmatu o papieskiej nieomylności, którzy zwolenników tego dogmatu określali mianem nowokatolików. Następcą Reinkensa na urzędzie starokatolickiego biskupa został również profesor Śląskiego Uniwersytetu Theodor Weber[6]. Jakie argumenty formułował Reinkens, aby uzasadnić swój sprzeciw wobec dogmatu o papieskiej nieomylności?  Czytaj dalej „KONFERENCJA NAUKOWA”

Zjazd Towarzystwa Teologów Dogmatyków 

„Nadzwyczajne i nadprzyrodzone. Systematyczna perspektywa teologiczna fenomenów religijnych” 

Świdnica, 12-14 IX 2016


12 września 2016 r. (poniedziałek)

Zjazd i zakwaterowanie do kolacji

17.00 – Msza Święta

18.00 – kolacja

18.30 – walne zebranie TTD, spotkanie towarzyskie i prezentacja osiągnięć

13 września 2016 r. (wtorek)

7.30 – Msza Święta

8.30 – śniadanie

9:30 – 10.15 – ks. dr hab., prof. KUL K. Guzowski, Nadzwyczajność i nowość w ruchu/ruchach odnowy charyzmatycznej. Co jest darem Ducha, a co kreacją człowieka?

10.15 – 10.45 – dyskusja

10.45 – 11.15 – kawa

11.15 – 12.00 – o. prof. dr hab. J. Salij, Egzorcyzmy

12.00 – 12.30 – dyskusja

13.30 – obiad

15.00 – blok rekreacyjny

18.00 – kolacja

18.30 – ciąg dalszy bloku rekreacyjnego

14 września 2016 r. (środa)

7.30 – Msza Święta

8.30 – śniadanie

9:30 – 10.15 – ks. prof. dr hab. B. Ferdek, Duchowość jako interioryzacja dogmatu

10.15 – 10.45 – dyskusja

10.45 – 11.15 – kawa

11.15 – 12.00 – ks. dr hab. Grzegorz Barth, prof. KUL, Zbawienie – uzdrowienie - uwolnienie

12.00 – 12.30 – dyskusja

13.30 – obiad

 

Duchowość jako interioryzacja dogmatu

We współczesnym Kościele, jak i poza nim, panuje moda na duchowość. Według Josepha Ratzingera po II Soborze Watykańskim „przekonywano na wszelkie sposoby, że  najpilniejszym zadaniem katolika jest odnaleźć duchowość <nową>, <wspólnotową>, <otwartą na świat>, <niesakralną >, <świecką>, <solidarną ze światem>”[1]. Taka duchowość miała być przeciwieństwem dogmatyzmu. Za dogmatyzm uznano nauczanie przyjęte wiarą. Tak określonemu dogmatyzmowi zarzucano, że nie daje on wglądu w to, co musi być przyjęte wiarą[2]. Poszukiwania duchowości wolnej od dogmatyzmu doprowadziły do osłabienia związków duchowości z  dogmatyką.

Poszukiwanie nowej duchowości poza Kościołem powiązano z wejściem w nowy XXI wiek. Cechą tej nowej duchowości ma być zatarcie ostrych granic w zakresie wszelkich rodzajów wartości. Dawna duchowość była oparta na dualizmie: ducha przeciwstawiano materii, świat przyrodniczy – światu człowieka, dobro – złu, piękno – brzydocie. W przeciwieństwie do tej dawnej duchowości nowa duchowość łączy przeciwieństwa w jedno, czyli „ten sam szacunek jak dla ducha, winni jesteśmy materii, światu ożywionemu i nieożywionemu, całej przyrodzie. Nie możemy pogardzać brzydotą, bo ona stała się jedną z tkanek awangardy artystycznej. Nie możemy autorytatywnie potępiać zła, bo jest ono istotnym budulcem naszego świata, nie mówiąc o tym, że jest również w nas”[3]. Poszukiwania nowej duchowości poza Kościołem doprowadziły do traktowania jej jako trzeciej drogi pomiędzy religią a ateizmem[4].

Sami ateiści również zainteresowali się duchowością, jak na to wskazuje tytuł książki francuskiego filozofa Andrė Comta – Sponville Duchowość ateistyczna[5]. Na pytanie: „Czym jest duch?” Comte – Sponville odpowiada: „<Rzeczą myślącą>, odpowiedział Kartezjusz, <to znaczy czymś co wątpi, pojmuje, twierdzi, zaprzecza, chce, nie chce, a także wyobraża sobie i czuje>”[6]. Duchowość jest więc aktywnością najwyższego wymiaru człowieczeństwa zależnego jednak od materialnej struktury człowieka.  Czytaj dalej „ZJAZD TOWARZYSTWA TEOLOGÓW DOGMATYKÓW”