Wtorek, 17 czerwca
Wprowadzenie: ks. dr hab. prof. UAM Paweł Kiejkowski
1. ks. prof. dr hab. Bogdan Ferdek, Znaczenie kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa dla wiary.
2. ks. dr hab. prof. UAM Andrzej Bohdanowicz, Serce jako centrum miłości i autentyczności. Porównanie myśli papieża Franciszka i Dietricha von Hildebranda.
3. ks. dr hab. prof. UAM Tomasz Nawracała Dogmat Chalcedoński w świetle Dilexit nos papieża Franciszka.
4. p. dr Justyna Sprutta, Ikonografia Najświętszego Serca Jezusowego na przykładzie wybranych dzieł sztuki.
Środa, 18 czerwca
1. ks. prof. dr hab. Jacek Hadryś, Gesty i słowa miłości Chrystusa a powołanie do pełni życia w Bogu.
2. p. dr Katarzyna Wasiutyńska, Przedłużać Jego miłość w braciach.
3. p. mgr. Małgorzata Tyborowska (doktorantka WT UAM), Diagnoza społeczeństwa w świetle encykliki Dilexit nos papieża Franciszka. Możliwości i wyzwania z perspektywy stanu małżeńskiego.
4. ks. dr hab. prof. UAM Paweł Kiejkowski, Źródło, które gasi pragnienie Jego ludu. Pneumatologiczny wymiar encykliki Dilexit nos papieża Franciszka.
Znaczenie kultu Najświętszego Serca Jezusowego dla wiary
W Starym Testamencie 26 razy jest mowa o sercu Boga, np. w wypowiedzi proroka Ozeasza: „Jakże cię mogę porzucić, Efraimie, i jak opuścić ciebie, Izraelu?[…] Moje serce na to się wzdryga” (Oz 11, 8). Serce Boga, o którym pisze Ozeasz, ucieleśniło się w Sercu Jezusa. Na to ucieleśnione w Jezusie serce Boga wskazują dwa teksty z Ewangelii według św. Jana, chociaż wprost nie pojawia się w nich słowo „serce”. Pierwszy tekst wspomina, że „jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok” (J 19, 34), a drugi przytacza słowa Jezusa do Tomasza: „Podnieść rękę i włóż w mój bok” (J 20, 27). Apostoł Tomasz bardziej ufał swoim 10 palcom niż świadectwu 10 Apostołów o zmartwychwstaniu Jezusa. Jednak fizyczny kontakt z bokiem zmartwychwstałego Jezusa sprawia, że Tomasz przechodzi od zaufania swoim 10 palcom do zaufania zmartwychwstałemu Jezusowi. Jezus staje się jego Panem i jego Bogiem. Słowo „mój” wskazuje na relację zaufania Tomasza do Jezusa. Nie jest to jednak jakieś a – dogmatyczne zaufanie. Staje się ona wyznaniem wiary: „Pan mój i Bóg mój” (J 20, 28), które jest najważniejszym dogmatem chrystologicznym. Tomasz odnosi do Jezusa tytuły przypisywane Jahwe w Psalmie 35, 23: „mój Boże i Panie”. To wyznanie Tomasza jest jego zaufaniem, a zaufanie jego wyznaniem wiary. Wiara Tomasza jako zaufanie i dogmat narodziła się z dialogu serc: Jezusa i Tomasza. Tomasz doszedł do wiary w sensie dewizy Johna Newmana (1801-1890): Cor ad cor loquitur
Czytaj dalej „Konferencja naukowa „Tajemnica Serca Umiłowanego” Obra, 17-18.06.2025”