WAKACJE 2015 – Lex Credendi

WAKACJE 2015 – 1520 km na rowerze

29 czerwca

Podróż do Londynu rozpoczęła się samochodem do Słubic, następnie po przekroczeniu rowerem granicy – pociągiem z Frankfurtu nad Odrą poprzez Berlin do Hoek van Holland. Jest to miejscowość w gminie Rotterdam, położona nad Morzem Północnym. Z tej miejscowości regularnie kursuje prom linii Stena Line do Harwich na Wyspie. Okazuje się, że dojechać z Wrocławia do Londynu pociągiem wraz z rowerem wcale nie jest takie proste. Niemiecki Intercity Express podobnie jak Eurostar – przewoźnik kolejowy obsługujący połączenia dużych prędkości pomiędzy Londynem, Paryżem i Brukselą, nie zabierają bowiem rowerów. Dziwi to, że w tak nowoczesnych składach trudno wygospodarować miejsce na rowery.Gdyby tak przedstawicieleLGBT (z ang. Lesbian,Gay,Bisexual,Transgender) – skrótowiec odnoszący się do lesbijek, gejów, osób biseksualnych oraz osób transgenderycznych jako do całości – mieli jakieś problemy w pociągach, to od razu głośno byłoby w Unii Europejskiej, dla której LGBT to ideologiczny priorytet. Również Deutsche Bahn 17 rowerzystom chcącym jechać pociągiem Intercity relacji Berlin –Amsterdam zafundowała niezły bałagan. Pociągi Intercity zabierają rowery po dokonaniu rezerwacji. Problem w tym, że numery rezerwacji na biletach nie zgadzały się z tymi w wagonie. Kierownik pociągu powiedział, że nie należy się tym martwić, bo cały przedział przeznaczony jest na rowery, które należy włożyć pomiędzy siedzenia, a następnie zająć miejsca w sąsiednim wagonie.

Choć w pociągu IC nie było rezerwacji dla podróżnych, to jednak w połowie drogi pomiędzy Berlinem a Amsterdamem do wagonu weszła grupa posiadająca rezerwację w tym wagonie i wszyscy rowerzyści musieli przenieść się wraz z bagażami do wagonu z rowerami. W sumie podróż pociągiem z Frankfurtu (Oder) do Hoek van Holland trwała od 6.59 do 16.04. Kolejny etap podróży na Wyspę odbył się na promie, który o 22.00 wypłynął z Hoek van Holland.

30 czerwca Harwich – Londyn

Po wyjściu z promu w Harwich trzeba było przyzwyczaić się do ruchu lewostronnego, mil i nowego czasu. Angielskie trasy rowerowe, choć nieźle oznaczone, dość szybko wzbudziły irytację. Nierzadko wąska ścieżka, biegła pomiędzy dorodnymi pokrzywami sięgającymi niemal do ramion rowerzysty. W zamyśle były to chyba zdrowotne trasy rowerowe. Pokrzywa to bowiem prawdziwa skarbnica aktywnych związków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Specjaliści zajmujący się ziołolecznictwem uważają ją wręcz za naturalny antybiotyk.

1 lipca Londyn

Akcent w zwiedzaniu Londynu został postawiony na Opactwo Westminsterskie (ang.Westminster Abbey; nazwa oficjalna The Collegiate Church of St Peter, Westminster– Kolegiata św. Piotra w Westminsterze). Jest to najważniejsza, obok katedry w Canterbury i katedry św. Pawła w londyńskim City, świątynia anglikańska. Opactwo począwszy od Wilhelma Zdobywcy(1066) jest miejscem koronacji królów Anglii, a od XIII wieku – również miejscem pochówku królów i zasłużonych osób. Według legend pierwsza świątynia powstała w roku 616. Datę powstania tej świątyni należy jednak przenieść w okolice roku 800. Prawie 250 lat później Edward Wyznawca, który z powodów politycznych nie mógł dotrzymać ślubów udania się na pielgrzymkę do Rzymu, w zamian za zwolnienie z tych ślubów, zgodnie z sugestią papieża, miał przebudować opactwo. Przebudowa miała miejsce w latach 1045–1050, a nowe opactwo konsekrowano 28 grudnia1065 – na tydzień przed śmiercią króla, który został tam pochowany. Król Edward kanonizowany został przez papieża Aleksandra III w 1161 roku. Jest czczony jako święty zarówno w Kościele katolickim jak i w Kościele anglikańskim. Oprócz królów w opactwie pochowani są znani uczeni, np. Isaac Newton czy Karol Darwin. Ten ostatnijest doktorem honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. Tytuł ten, nadany z inicjatywy Wydziału Medycyny, odebrał 4 sierpnia 1861 r. podczas święta 50-lecia państwowego Uniwersytetu we Wrocławiu. Nad wejściem do opactwa znajdują się posągi następujących męczenników:

Dietricha Bonhoeffera,luterańskiego teologa, zamordowanego przez nazistów w Niemczech;
Martina Luthera Kinga, baptystycznego pastora oraz działacza o prawa Murzynów w USA;
Wielkiej Księżny Elżbiety, zamordowanej przez bolszewików w 1918 roku;
Manche Masmoeli, anglikańskiej katechumenki z Afryki Południowej, zamordowanej w 1928 roku przez własną matkę w wieku 16 lat;
Luciana Tapiedi z Nowej Gwinei, zamordowanego w 1942 roku przez Japończyków;
Maksymiliana Kolbego zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym w 1943 roku;
Estery John, prezbiteriańskiej ewangelizatorki w Pakistanie, zamordowanej przez własnego brata w 1960 roku;

Wanga Zhiminga, pastora, zamordowanego przez chińskich komunistów w 1972 r. podczas rewolucji kulturalnej;

Jonani Luwum z Ugandy, anglikańskiego arcybiskupa zamordowanego w 1977 r;

Oscara Romero, katolicki arcybiskup z Salwadoru zamordowany w 1980 roku.

2 lipca Londyn – Canterbury

Katedra w Canterbury jest jedną z dwóch (obokPałacu Lambeth) formalnych siedzib arcybiskupa Canterbury – PrymasaKościoła Angliii całej Wspólnoty anglikańskiej. Jej formalny tytuł to: Katedralny i Metropolitalny Kościół Chrystusa w Canterbury – Cathedral and Metropolitical Church of Christ at Canterbury. Pierwszym biskupem Canterbury byłśw. Augustyn, który wcześniej był opatem benedyktyńskiego klasztoru św. Andrzeja na Monte Celio w Rzymie. PapieżGrzegorz Wielki w 597wysłał go z misją na Wyspę. W katedrze spoczywają doczesne szczątki św. Anzelma znanego z zasady: Fides Quaerens Intellectum. Innym znanym arcybiskupem Canterbury jest św. Tomasz Becket, zamordowany przed ołtarzem katedry. W katedrze w Canterbery, jak również również w londyńskiej katedrze św. Pawła i Opactwie westmisterskim codziennie oprócz Eucharystii jest jutrznia i nieszpory. Uczestniczyłem w przepięknych nieszporach w katedrze w Canterbury, na których była kapituła wraz z Prymasem-Arcybiskupem.

3 lipca Canterbury-Dunkierka

Powrót na Kontynent, czyli do prawostronnego ruchu i kilometrów, ale też doskonałych ścieżek rowerowych i biur informacji turystycznej. Już w pierwszym biurze za darmo, a nie za 5 funtów jak na Wyspie, otrzymałem trzy mapy: ścieżka rowerowa do granicy belgijskiej, plan Dunkierki, adresy hoteli.

4 lipca Dunkierka – Middelburg

Wyjazd z Francji, przejazd belgijskim wybrzeżem i dojazd do Holandii – w sumie 144 km rowerem. W Belgii i Holandii wypada tryskać młodością i zdrowiem, bo dopuszczalna jest tutaj zasada: Euthanasie macht frei.

5 lipca Middelburg – Haga

Ścieżka rowerowa prowadzi przez system zapór przeciwsztormowych powstałych w wyniku projektu delta. Projekt ten powstał, aby zapobiec katastrofie, jak ta, która wydarzyła się w nocy z 31.01 na 1.02 1953 roku. Od strony Morza Północnego szła ogromna cofka, od strony lądu rzeki z Francji i Niemiec toczyły masy wody po obfitych deszczach. Te dwa żywioły spotkały się 1 lutego 1953 roku w Zelandii. Morska woda wdarła się 70 kilometrów w głąb lądu. 1835 osób straciło życie, utonęło ok. 34 tys. sztuk bydła, a 47 tys. domów uległo zniszczeniu. Poprzez system zapór przeciwsztormowych biegła trasa drugiego etapu tegorocznego wyścigu Tour de France. W Neeltje Jans – obszarze o powierzchni kilku kilometrów kwadratowych, otoczonym ze wszystkich stron wodą, była meta drugiego etapu tegorocznego Tour de France. Podzieliłem zdanie trzech holenderskich rowerzystów, którzy na moje pytanie, czy dołączą do Tour de France, odpowiedzieli, że nie, bo jeżdżą za szybko. Nie dołączyłem również do Tour de France, ale ponieważ trasa drugiego etapu pokrywała się z moją trasą, musiałem zmienić moje plany.

6 lipca Haga – Callantsoge

Ścieżka rowerowa biegła przez największe śródlądowe wydmy w zachodniej Europie, zwane Brabancką Saharą. 3,5 tys. ha piaszczystych wydm, lasów sosnowych, wrzosowisk i torfowisk, od roku 2002 jest chronionych jako Park Narodowy De Loonse en Drunense Duinen. Sam park przecinają wzdłuż i wszerz wszelkie możliwe trasy turystyczne: piesze, dla niepełnosprawnych, rowerowe, dla rowerów górskich, dla samochodów terenowych, konne oraz dwa rodzaje ścieżek dla psów. Po jednych mogą być prowadzone wyłącznie na smyczy, ale po innych mogą hasać do woli. Oczywiście w kagańcu. Looneńskie i druneńskie wydmy stały się atrakcją. Nie trzeba jechać na Saharę, by się poczuć jak w Tuareg.

7 lipca Callantsoge – Marrum

Ścieżka rowerowa biegła przez Afsluitdijk[ạfslöitdeik] (pol. tama zamykająca). Jest to tama zbudowana w latach 1927-1932 na morskiej zatoceZuiderzee. Oddziela słodkowodny zbiornik Ijsselmeerod Morza Północnego. Tama rozciąga się od miastaDen Oeverw prowincji Holandia Północnado miejscowości Zurich we Fryzji. Ma 32 kilometry długości, 90 metrów szerokości i 7,25 metra wysokości. Budowa tamy pozwoliła na stopniowe osuszanie dawnej zatoki, co prowadziło do powstawania żyznych polderówi tym samym do powiększania się powierzchni kraju.

8 lipca Marrum – Emden

9 lipca Emden- Varel

10 lipca Varel – ST Margarethen

Najdłuższy etap liczący 150 km. Po drodze dwie przeprawy promowe: przy ujściu Wezery (niem.Weser) do Bremerhaven i przy ujściu Łaby (niem. Elbe) do Glückstadt. Po drodze dwie awarie roweru. Najpierw kłopoty z przerzutkami i zaraz po wyjeździe z warsztatu odpadł pedał. Obie awarie zostały szybko usunięte i to za darmo w warsztacie rowerowym w Rodenkirchen. Nocleg w hotelu, z którego okna widać było ujście Łaby do morza Północnego.

11 lipca St Margarethen – Kiel

Ścieżka rowerowa biegnie wzdłuż Kanału Kilońskiego, który został zbudowany w latach 1887-1895, przebudowany i pogłębiony w latach 1909-1914. Liczy sobie 98 637 m długości i 102 m szerokości. Kanał, zaprojektowany do bezpiecznego przepływu okrętów między Bałtykiem a Morzem Północnym w razie wojny, miał dodatkowo wydatnie skrócić drogę i połączyć porty krajów nadbałtyckich ze światem. Przejście przez kanał skraca drogę o około 250 mil morskich (około 460km) w stosunku do tradycyjnej drogi przez Cieśniny Duńskie – wokół Półwyspu Jutlandzkiego. Dwa brzegi kanału łączy 10 wysokich mostów kolejowych i drogowych. Minimalny gwarantowany prześwit pod mostami to 40 m.

12 lipca Kiel-Priewall

Priewall to prawobrzeżna część Travemünde, które jest dzielnicą Lubeki i największym portem promowym nad Bałtykiem. Odpływają z niego promy do Szwecji, Finlandii, Danii, Łotwy, Rosji i Estonii. Brytyjska armia zdobyła Lubekę 2 maja 1945 praktycznie bez walk. 3 maja 1945 w Zatoce Lubeckiej miał miejsce tragiczny wypadek. Samoloty aliantów zbombardowały i zatopiły trzy statki, m.in. Cap Arcona, które z rozkazu SS przewoziły więźniów obozów koncentracyjnych. Zginęło 7–8 tysięcy osób. Do 1989 Lubeka pozostawała miastem granicznym na granicy pomiędzy RFN a NRD. Relikty zimnej wojny straszą jeszcze przy moście Possehlbrücke oraz przyBurgtorteller– są to specjalne komory na ładunki wybuchowe, które miały na celu powstrzymać atak lądowy wojskUkładu Warszawskiego.