ESCHATOLOGIA 2024

ESCHATOLOGIA 2024

  1. Teologiczne rozumienie eschatologii
  2. Filozofia i teologia o śmierci
  3. Filozofia i teologia o duszy
  4. Problem sądu szczegółowego
  5. Niebo
  6. Pismo Święte i Ojcowie Kościoła o piekle
  7. Dawna i nowa teologia o piekle
  8. Problem apokatastazy
  9. Problem czyśćca w Piśmie Świętym
  10. Problem czyśćca u Ojców Kościoła
  11. Magisterium Kościoła o czyśćcu
  12. Dawna i nowa teologia o czyśćcu
  13. Pismo Święte o powszechnym zmartwychwstaniu umarłych ze szczególnym uwzględnieniem 1 Kor 15.
  14. Zmartwychwstanie ciał we współczesnej teologii: problem tożsamości ciała         zmartwychwstałego, hipoteza zmartwychwstania w momencie śmierci
  15. Pismo Święte o paruzji ze szczególnym uwzględnieniem 1 i 2 Listu do Tesaloniczan
  16. Paruzja w refleksji wybranych teologów
  17. Prodromy paruzji
  18. Problem milenaryzmu
  19. Dawna i nowa teologia o sądzie ostatecznym
  20. Pismo Święte i tradycja patrystyczna o reintegracji kosmosu
  21. Reintegracja kosmosu w refleksji wybranych współczesnych teologów
  22. Eschatologia prawosławna i protestancka
  23. Problem relacji pomiędzy czasem i wiecznością
  24. Eschatologia religii niechrześcijańskich
  25. Filozofia i teologia nadziei
  26. Eschatologia Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

LEKTURA:

Bogdan Ferdek, Logos nadziei. Camino jako laboratorium nadziei, Wrocław 2020.

 

LITERATURA:

Eschatologia w religiach, kulturach i systemach myślowych, w: Studia religiologica, zeszyt 28

Fanzaga L., Spojrzenie w wieczność

Ferdek B., Teologiczna futurologia, Legnica 2001

Ferdek B., Eschatologia Taboru, Wrocław 2005.

Finkenzeller J., Eschatologia

Jankowski A., Eschatologia biblijna Nowego Testamentu

Nocke F., Eschatologia

Puste piekło? (red. J. Majewski)

Ratzinger J., OPERA OMNIA X, Zmartwychwstanie i życie wieczne, Lublin 2014

Rychlicki Cz., Wiara, nadzieja, miłość wobec wieczności

Skwierczyński A., Miłość oczyszczająca

CHRYSTOLOGIA 2024

CHRYSTOLOGIA 2024

  1. Pojęcie chrystologii i chrystocentryzmu, zadania, cel i metoda
  2. Ewangelie synoptyczne o bóstwie Jezusa Chrystusa
  3. Bóstwo Jezusa Chrystusa w pismach Janowych
  4. Bóstwo Jezusa Chrystusa w tradycji Pawłowej
  5. Tytuły chrystologiczne
  6. Królewska godność Jezusa z uwzględnieniem encykliki Piusa XI Quas Primas
  7. Chrystologiczne Credo epoki patrystycznej – chrystologia szkoły aleksandryjskiej i antiocheńskiej
  8. Apolinaryzm, adopcjonizm, doketyzm i chrystologiczne spekulacje gnozy
  9. Ariusz i I Sobór w Nicei (325)
  10. Nestoriusz i Sobór w Efezie (431)
  11. Monofizytyzm i Sobór Chalcedoński (451) z uwzględnieniem encykliki Pius XII Sempiternus Rex Christus (1951);
  12. Chrystologia II i III Soboru w Konstantynopolu oraz II Soboru w Nicei
  13. Chrystopsychologia
  14. Problem wiedzy i wiary Jezusa
  15. Współczesne kierunki chrystologiczne
  16. Chrystologia deklaracji Dominus Iesus
  17. Jezus poza chrześcijaństwem: Koran o Jezusie, New Age o Jezusie, Leszek Kołakowski o Jezusie
  18. Chrystologia protestancka: Schleiermacher, Barth, Bonhoeffer
  19. Chrystologie pozaeuropejskie
  20. Ewangelie dzieciństwa Jezusa
  21. Przemienienie Pańskie
  22. Ostatnia wieczerza jako pascha Jezusa
  23. Biblijna teologia krzyża
  24. Soteriologiczne modele św. Tomasza z Akwinu
  25. Teologia krzyża Marcina Lutra
  26. Soteriologia Josepha Ratzingera: śmierć Jezusa jako pojednanie (przebłaganie) i zbawienie
  27. Zstąpił do piekieł
  28. Teologia Bożego Grobu
  29. Istota zmartwychwstania Jezusa
  30. Wniebowstąpienie i zasiadanie po prawicy Ojca
  31. Zesłanie Ducha Świętego: związek pneumatologii z chrystologią; Leon XIII, encyklika Divinum illud munus

LEKTURA

  1. Zwiastowanie Maryi, dziewicze narodzenie Jezusa (J. Ratzinger, Jezus z Nazaretu, OPERA OMNIA  VI/1,52-72)
  2. Jezus o sobie: Syn człowieczy, Syn, Ja jestem (J. Ratzinger, Jezus z Nazaretu, OPERA OMNIA  VI/1,  353-380)
  3. Tajemnica wielkanocna – najgłębsza treść i podstawa kultu Serca Jezusowego  (J.       Ratzinger, Jezus z Nazaretu, OPERA OMNIA  VI/2, 615-631)
  4. Misteria publicznej działalności Jezusa: chrzest, kuszenie, Ewangelia o królestwie Bożym, kazanie na Górze, orędzie przypowieści, przemienienie ( J. Ratzinger, Jezus z Nazaretu, OPERA OMNIA  VI/1, 134-217; 257- 281)
  5. Modlitwa Pańska (J. Ratzinger, Jezus z Nazaretu, OPERA OMNIA  VI/1, 218-246)

LITERATURA

Bartnik S., „Dogmatyka katolicka”

Granat W., „Ku człowiekowi i Bogu w Chrystusie”

Jezierski J., „Chrystologia”

Kasper W., „Jezus Chrystus”

Kasper W., „Bóg Jezusa Chrystusa” 200-248

Łukaszuk T., „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”

Schőnborn Ch., „Bóg zesłał Syna swego”

Jezus Chrystus. Historia i tajemnica (red. W. Granat, E. Kopeć)

Wykład „Methoden des dogmatischen Diskurses in Streit um die Unbefleckte Empfängnis der Heiligen Jungfrau Maria am Beispiel deutscher Dominikanertheologen vom 13. bis zum 16. Jahrhundert” Heiligenkreutz, 27.01.2024

Methoden des dogmatischen Diskurses im Streit um die Unbefleckte Empfängnis der Heiligen Jungfrau Maria am Beispiel deutscher Dominikanertheologen vom 13. bis zum 16. Jahrhundert

Der Heilige Dominikus (ca. 1171-1221), der Begründer des Predigerordens (Ordo Praedicatorum), wählte Maria zur Fürschpreherinn des Ordens und verlieh ihr den Namen der Königin der Barmherzigkeit[1]. In Maria, der Königin der Barmherzigkeit, sahen die Dominikaner eine Helferin beim Kampf gegen den Teufel. Der Dominikaner Albert von Weissenstein (1430-1484) gab einen Kommentar zu Salve Regina in Zurüch heraus, in dem er Maria als der Dämonen Schrecken (demonibus terribilis)[2] bezeichnete. Trotz der Verehrung der Königin der Barmherzigkeit, die im Kampf gegen die Dämonen herbeigerufen wurde, lehnte die Mehrheit der Dominikanertheologen – samt der Heiligen an der Spitze: Albertus dem Großen und Thomas von Aquin – die theologische Überzeugung von der unbefleckten Empfängnis der Mutter Gottes ab. Man kann das als ein Widerspruch betrachten: die Dominikaner rufen Maria als demonibus terribilis herbei, aber gleichzeitig lassen sie Maria der Macht des Satans über, indem sie ihr die Erbsünde zuschreiben.  

            Der Widerstand der führenden Dominikanertheologen gegen die Unbefleckte Empfängnis war durch die damalige Situation in der Theologie bedingt. Die Unbefleckte Empfängnis wurde zum Gegenstand der theologischen Diskussionen in den Zeiten, als die Theologie zu einer Wissenschaft in der mittelalterlichen Bedeutung dieses Begriffs wurde – das heißt zu der argumentierenden Disziplin. Die Theologie als die argumentierende Disziplin musste ihre eigene Methode ausarbeiten[3].

Czytaj dalej „Wykład „Methoden des dogmatischen Diskurses in Streit um die Unbefleckte Empfängnis der Heiligen Jungfrau Maria am Beispiel deutscher Dominikanertheologen vom 13. bis zum 16. Jahrhundert” Heiligenkreutz, 27.01.2024”