W czasie pierwszej pielgrzymki do Polski papież Jan Paweł II zgromadzonej w Gnieźnie młodzieży mówił o pieśni Bogurodzica. „Bogurodzica jest najstarszym pomnikiem polskiej literatury. Historia literatury pozwala nam ustalić najstarsze zapisy tej wspaniałej pieśni-orędzia na wiek XV”. Papież dodał również, że „Tradycja przypisuje pochodzenie Bogurodzicy św. Wojciechowi”. Bogurodzicazbudowana jest na planie ikony Deesis. Ta ikona przedstawia Jezusa w otoczeniu Maryi i św. Jana Chrzciciela. Podobnie w dwóch najstarszych zwrotkach Bogurodzicy Jezus jest w otoczeniu Maryi i św. Jana Chrzciciela jak na ikonie Deesis. Greckie słowo Deesis znaczy tyle co „usilna prośba”. Tą usilną prośbą są słowa z drugiej zwrotki Bogurodzicy „Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze”. Myślenie jest ciągłym procesem poznawczym polegającym na skojarzeniach i wnioskowaniu.
Być może do usilnej prośby o myślenie św. Wojciech doszedł rozważając biblijne Deesis, czyli nawiedzenie św. Elżbiety. W tej biblijnej scenie występuje triada osób: Chrystus, Maryja i Jan Chrzciciel. Być może Wojciech zwrócił uwagę na modlitwę Maryi Magnificat. Jest ona wynikiem refleksji Maryi nad Anną Matką Samuela. Maryja kojarzy swoją sytuację z sytuacją Anny. Bezpłodna Anna
poczęła Samuela dzięki ingerencji Boga Stwórcy. Również Maryja poczęła Jezusa dzięki ingerencji Boga – Stwórcy i za ten dar wielbi Boga wykorzystując słowa matki Samuela Anny. Maryja jest więc kobietą myślącą: kojarzy i wnioskuje, i dlatego Wojciech zawarł prośbę „Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze” w drugiej zwrotce Bogurodzicy.
Ta prośba „Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze” przypomina nam, że mamy być ludźmi myślącymi. Wierzymy bowiem w Jezusa Chrystusa boski Logos. To greckie słowo logos znaczy m. in. rozum, który jest promotorem myślenia. A zatem wiara w boski Logos wymaga myślenia. Tego myślenia domaga się również nasza liturgia. I ona implikuje zasadę „w niebie nie przyjmują słów bez myśli”. Niebu obca jest więc bezmyślność. Dokonując refleksji nad naszą dzisiejszą liturgią zwróćmy uwagę na słowa dzisiejsze prefacji. Dzisiejsza prefacja jest teologiczną biografią św. Wojciecha. Wpisuje ona św. Wojciecha w słowa z 1 J 5, 4: „Zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara„. Według prefacji św. Wojciech jest pełny „wiary, która daje zwycięstwo nad światem”. Wojciech był apostołem myślącej wiary zwyciężającej bezmyślność pogaństwa. To o poganach pisał Apostoł Paweł, że są „bezrozumni” (Rz 1, 31), bo nie potrafią poznać Boga z Jego dzieł. Ten sam Apostoł zapowiedział również wielkie odstępstwo od wiary, które będzie się przejawiać m. in. w bezmyślności (2 Tym 3, 8).
Prośba z Bogurodzicy: „Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze” jest zawsze aktualna: zarówno w czasach św. Wojciecha, jak i naszych. Niech boski Logos wypełni usilną prośbę zanoszoną za przyczyną Bogurodzicy i św. Jana Chrzciciela „napełń myśli człowiecze” i da nam myślącą wiarę będącą zwycięstwem dzisiejszego bezmyślnego świata.