Mówiąc językiem Biblii zawarcie małżeństwa jest opuszczeniem ojca i matki, aby stać się jednym ciałem ze swoją żoną i mężem. Opuszczając ojca i matkę nowożeńcy opuszczają również swoje ziemskie, małe ojczyzny: Władysławowo i Mikstat. Herby tych miast kryją ciekawe przesłania, aktualne w momencie opuszczenia ojca i matki, aby stać się jednym ciałem. Elementem bogatego w symbole herbu Władysławowa jest również szarfa z napisem w języku kaszubskim Më trzimómë z Bògã – My trzymamy z Bogiem/My wierzymy w Boga.
Wyrazem trzymania z Bogiem jest również zawarcie sakramentalnego związku małżeńskiego. Małżeństwo jest bowiem pomysłem Boga. Bóg jest komunią trzech Osób w jednej naturze. Tylko taki Bóg mógł wymyślić małżeństwo, które jest komunią dwóch osób kobiety i mężczyzny w jedności ich ludzkiej natury. Do małżeństwa możemy zatem odnieść słowa Ewangelii, czytanej w Tygodniu ekumenicznym: „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno”. Ta boska jedność trzech Osób ma być wzorem również dla jedności małżonków. W tym boskim wzorze jedności wypełnia się pragnienie starożytnych, dla których jedność oznaczała: Idem velle atque idem nolle — chcieć tego samego i wspólnie to samo odrzucać. Tak rozumianą jedność jeszcze przed Chrystusem uznawano za treść prawdziwej miłości. O jedności jako prawdziwej miłości pisał angielski poeta Wiliam Szekspir w poemacie o idealnej miłości z 1601 roku pod tytułem: Feniks i Turkawka: „Kochali się bardzo, że będąc dwojgiem w miłości, stanowili jedno w swej istocie; odrębni, a wcale nie podzieleni, liczba została zabita (…) każde było <ja> drugiego”. Ten wielki ideał miłości z poematu Szekspira jest naśladowaniem sposobu bytowania trójjedynego Boga.
Ten ideał rozbija się jednak o grzech, który ze swojej natury dzieli. Grzech, odwrotnie jak miłość w szekspirowskim poemacie, konfliktuje, odrębność czyni źródłem podziałów, sprawia, że ja jednego walczy o dominację nad ja drugiego, liczba zostaje przeakcentowana. Według urodzonej we Wrocławiu (Breslau) Edith Stein – dziś świętej Teresy Benedykty od Krzyża: „w obcowaniu płci owoce grzechu pierworodnego przybierają najstraszniejsze formy: życia popędami, wzajemną walkę między mężczyznami i kobietami o swoje prawa”.
Bóg dając wielkie zadanie bycia jednością na wzór jedności Ojca i Syna daje również pomoc. Tą pomocą jest Jego łaska. Za symbol łaski Bożej bywa również uznawana lilia. Srebrna, podwójna lilia, posiadająca złotą przepaskę, położona na czerwonej tarczy jest herbem Mikstat. Pan Jezus mówiąc o opiece Boga nad stworzeniami wskazał na lilię: „Przypatrzcie się liliom polnym jak rosną: nie pracują ani nie przędą. A powiadam wam, że nawet król Salomon w całej swej chwale nie był tak przyodziany jak jedna z nich„. Skoro Bóg troszczy się o lilię, tym bardziej troszczy się o ludzi wspierając ich swoją łaską. Według młodzieżowego katechizmu Youcat: „Łaska Boża wprowadza nas w wewnętrzne życie Trójcy Świętej, w wymianę miłości pomiędzy Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Uzdalnia nas do życia w miłości Bożej i działania z powodu tej miłości”. To łaska pomaga małżonkom codziennie przywdziewać duchową szatę, o której pisze Apostoł Paweł: „obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko obleczcie się w miłość, która jest więzią doskonałości”. Łaska wspomaga w przyoblekaniu tej tak ważnej w małżeństwie szaty – niechcącego wspomaga, aby chciał tą szatę ubrać, a chcącego wspomaga, aby nie przestał chcieć ubierania tej szaty.
Człowiek realizujący z pomocą Bożej łaski pomysł Boga, aby żyć na wzór Jego boskiej komunii Osób w małżeńskiej komunii osób, wielbi Boga. Psalm 148 wzywa wszystkie Boże stworzenia z człowiekiem na czele do wielbienia Boga. Nawet zwierzęta są wezwane do tego wychwalania Boga. Zwierzątka: Bobi, Pimpek i Misia mają ostateczną przyczynę swego bytu w Bogu i tym właśnie wielbią Boga. Dlatego w Mikstat we wspomnienie św. Rocha zwierzęta zostają włączone poprzez procesję do liturgii. O ileż bardziej wielbi Boga człowiek realizujący pomysł Boga, aby żyć w małżeńskiej komunii osób. Dla tej komunii osób opuszcza człowiek ojca i matkę, opuszcza także swoją małą ojczyznę. Herby małych ojczyzn Władysławowa i Mikstat niech przypominają o trzymaniu z Bogiem i o wsparciu Jego łaski. Wzorem tego trzymania z Bogiem i otwarcia na Jego łaskę niech będzie Ta, którą wspominamy dzisiaj jako Matkę Bożą Bolesną. Jej trzymanie z Bogiem przeszło próbę krzyża, co było możliwe dzięki pełni łaski, którą otrzymała od Boga. Niech Pełna Łaski Bolesna Matka Pana oręduje za tymi, którzy wkraczają dzisiaj na drogę małżeńskiej komunii osób, aby trzymali z Bogiem otwierając się na Jego łaskę.