Święto Reformacji w ewangelickiej parafii św. Krzysztofa 31 X 2010

         Die erste These von Martin Luther definiert das Wesen der Reform der Kirche. „Da unser Herr und Meister Jesus Christus spricht: „Tut Buße” usw. (Matth. 4,17), hat er gewollt, dass das ganze Leben der Gläubigen Buße sein soll”. In dieser These widerspiegeln sich die Worte von Jesus Christus: „Tut Buße und glaubt an das Evangelium! (Mk 1, 15)”. Dieses Tun der Buße bildet das Wesen der Reform der Kirche jederzeit. Die Worte von Jesu über das Tun der Buße sind wie der erste Takt der Symphonie, mit der man das Evangelium vergleichen kann. Wenn man diesen Takt abschafft, dann wird die ganze Symphonie deformiert. Zu der Zeit von Martin Luther versuchte man, diesem Aufruf zur Buße auszuweichen, und zwar durch Ablässe. Auch heute stehen die Christen vor einer Versuchung, dem Aufruf von Jesu zur Buße auszuweichen. Diese Versuchung ist das Verharmlosen der Sünde. Die Feststellung, dass „es keine Sünde gibt“. macht das Christentum unverständlich. Es verkündet doch, dass Jesu für unsere Sünden  gestorben ist, um uns Sünder zu rechtfertigen. Der heutige Reformationstag erinnert den Protestanten und Katholiken daran, dass die Buße, die das Gebot von Jesu ist und die das Wesen der stets notwendigen Reform der Kirche bildet, unentbehrlich ist. So lautet die ökumenische Botschaft des Reformationstages. Anlässlich des Reformationstages möchte ich Euch alle herzlich begrüßen und wünschen, dass ihr erfahrt, dass Gott eure feste Burg ist und dass Er euch von allen Ängsten, die Euch beunruhigen, befreit. Wie es in der Reformationshymne lautet: „Eine feste Burg ist unser Gott, eine gute Wehr und Waffen. Er hilft uns frei aus aller Not, die uns jetzt hat betroffen”.

 

 

 

 

Kazanie wygłoszone w parafii św. Franciszka w Kędzierzynie – Koźlu

60 rocznica urodzin ks. proboszcza Jacka Potempy i 25-lecie objęcia urzędu proboszcza

 

„Serce mówi do serca” – te słowa kard. Johna Henry’ego Newmana były tematem podróży apostolskiej Benedykta XVI do Wielkiej Brytanii. Motto: „ Cor ad cor loquitur”, które Newman umieścił w swoim kardynalskim herbie. Nowy błogosławiony był przekonany, że prawdziwa komunikacja międzyludzka jest możliwa bardziej na poziomie serc niż słów. Od najdawniejszych czasów w wierzeniach niemal wszystkich ludów serce oznacza wewnętrzną stronę człowieka w odróżnieniu od jego strony zewnętrznej. Również według Biblii istota człowieka wyraża się nie w tym, co jest widoczne na zewnątrz, w jego sile czy urodzie, lecz zawiera się w tym, co stanowi jego wnętrze. Dlatego też Bóg patrzy przede wszystkim na wnętrze człowieka. Jak mówi Biblia: „Człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy w serce” (1 Sm 16, 7).

Czytaj dalej „Kazanie wygłoszone w parafii św. Franciszka w Kędzierzynie – Koźlu”

Kazanie prymicyjne dla ks. Radosława Rotmana

 

Zesłanie Ducha Świętego można nazwać prymicjami Kościoła. W dzień Pięćdziesiątnicy Duch Święty zainaugurował bowiem działalność Kościoła. On sprawił, że Piotr stał się rybakiem ludzi: zarzucił sieć i złowił „około trzech tysięcy dusz” (Dz 2, 41). Tylu bowiem ludzi po pierwszym kazaniu św. Piotra nawróciło się i przyjęło chrzest. Te prymicje Kościoła aktualizują się dla nas dzisiaj w prymicjach ks. Radosława. Duch Święty inauguruje bowiem jego kapłańską misję, w której będą się powtarzać prymicje Kościoła. Odtąd ks. Radosław będzie tak, jak Piotr zarzucał sieci, aby łowić ludzi. Prymicje Kościoła i prymicje Księdza Radosława spróbujmy zinterpretować w świetle hymnu Veni Creator Spiritus. Duch Święty, któremu poświęcony jest ten hymn, jest Promotorem prymicji Kościoła i prymicji Ks. Radosława.

Czytaj dalej „Kazanie prymicyjne dla ks. Radosława Rotmana”