„O ODPUSTACH 500 LAT PÓŹNIEJ. EKUMENICZNA LEKTURA 95 TEZ KS. DR. MARCINA LUTRA”

Ökumenisch über Ablässe. Die Thesen des Pfarres Doktors Martin Luther gelesen nach 500 Jahren

  

  1. Die Geschichte der Ablässe
  2. Die ersten drei Thesen
  3. Der Ablass und die Frömmigkeit
  4. Der Ablass und die Göttliche Strafe
  5. Der Ablass und das Fegefeuer
  6. Die theologische Kritik über die Ablässe
  7. Der Ablass und die Taten
  8. Der Schatz der Kirche im Kontext communio sanctorum

 Statt des Schlusses – ein Interview: Ökumenismus als der Weg vom Konflikt bis zur Gemeinschaft

 Anhang: Predigten und Vorlesungen, gehalten im Rahmen der Breslauer ökumenischen Wochen

 Als den Ausgangspunkt der Reformation nimmt man die Verkündung der 95 Thesen vom Priester Dr. Martin Luther an. Luthers Thesen trafen den Nerv der Zeit, der der Wunsch nach der Reform der Kirche war. Innerhalb von 14 Tagen umrundeten sie die Welt, was Luther mit dem Kommentar versehen hat, „als ob der Engel sie vor die Augen aller Deutschen gestellt hätte“. Die Thesen Luthers dürfen nicht dämonisiert werden. Sie knüpften an die akademische Sitte an. Nach den Universitätsstatuten war Luther verpflichtet, neben den Vorlesungen auch die wissenschaftlichen Dispute zu führen. 500 Jahre nach der Verkündung der 95 Thesen Luthers ist es wertvoll, den Disput mit den Thesen Luthers aufs Neue aufzunehmen. Luthers Thesen waren ein Funke, der den Konflikt entfachte und deshalb, durch die Diskussion über die Thesen, soll sich die Rückkehr zur Einheit vollziehen. Czytaj dalej „„O ODPUSTACH 500 LAT PÓŹNIEJ. EKUMENICZNA LEKTURA 95 TEZ KS. DR. MARCINA LUTRA””

Kazanie wygłoszone w Leśnicy 29.10.2017

500 lat temu 31 października 1517 roku ks. dr Marcin Luter opublikował 95 tez dotyczących odpustów. Pierwsza z tych 95 tez głosi, że „Gdy Pan i Mistrz nasz Jezus Chrystus powiada: Pokutujcie, to chce, aby całe życie wiernych było nieustanną pokutą”. Pierwsza teza Marcina Lutra nawiązuje do pierwszych słów, którymi Chrystus rozpoczął swoje nauczanie: μετανοειτε (Mk 1, 15). Greckie słowo μετανοια tłumaczone jest jako:  zmiana myśli, odwrócenie myśli, nawracanie się. Istotę owej metanoi można oddać słowami Apostoła Pawła z przeczytanego fragmentu 1 Tes 1, 9. Apostoł chwali Tesaloniczan za to, że  nawrócili się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu. Apostoł posługuje się słowem στρεφω, które można tłumaczyć jako: odmieniać się, przekształcać się, nawracać się. Ma ono podobne znaczenie jak słowo  μετανοια – zmiana myśli, odwrócenie myśli, nawracanie się. Metanoja – pokuta – nawrócenie jest więc również odwróceniem się od służby bożkom, a zwróceniem się do służby Bogu żywemu. Tak rozumiane nawrócenie jest stałym postulatem wiary. Całe życie wiernych powinno być nawracaniem się od bożków do służby Bogu żywemu. Czytaj dalej „Kazanie wygłoszone w Leśnicy 29.10.2017”

KONFERENCJA NAUKOWA Rycerstwo Niepokalanej odpowiedzią na znaki czasu

„Niepokalana – oto nasz Ideał” w odniesieniu do współczesnych znaków czasu

Celem, jaki przyświecał św. Maksymilianowi przy zakładaniu Rycerstwa Niepokalanej, było wcielenie w życie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi. To wcielanie w życie tego dogmatu Założyciel Niepokalanowa uzasadniał następująco: „Z Macierzyństwa Bożego wypływają wszystkie łaski udzielone Najświętszej Maryi Pannie. Pierwszą zaś z nich to Niepokalane Poczęcie. Musi być Jej bardzo miły ten przywilej, jeżeli sama zechciała się nazwać w Lourdes: <Jam jest Niepokalane Poczęcie>. Tym też drogim sercu imieniem pragniemy Ją nazywać. Niepokalana – oto nasz ideał. Samemu do Niej się zbliżyć, do Niej się upodobnić, pozwolić, by Ona opanowała nasze serce i całą naszą istotę, by Ona żyła i działała w nas i przez nas, by Ona miłowała Boga naszym sercem, byśmy do Niej należeli bezgranicznie – oto nasz ideał”[1]. Ideał jest doskonałością, najwyższym celem dążeń, wzorem. Niepokalana ma być ideałem dla członków Rycerstwa Niepokalanej w przeciwieństwie do ideałów głoszonych przez masonerię. 100 lat Rycerstwa Niepokalanej zbiega się z 300 rocznicą powstania masonerii. Ten zbieg rocznic nie jest przypadkowy. Św. Maksymilian świadomie założył Rycerstwo jako odpowiedź na działalność masonerii. We wspomnieniowym artykule pisze: „Było to w roku 1917. Masoneria rozigrała się we Włoszech na dobre. Przy obchodzie rocznicy Giordano Bruno pozwalano sobie już na podnoszenie sztandaru, na którym św. Michał Archanioł leżał pod nogami zwycięskiego Lucyfera. Naprzeciw okien Watykanu zatknięto masońską szmatę, ulotki rozrzucone głosiły, że policja włoska powinna wkroczyć do Watykanu. Od buntu Lutra lat 400, a od początku masonerii lat 200. W ubogiej celce pod kluczem, za wiedzą jednak przełożonych, w Kolegium Międzynarodowym w Rzymie, siedmiu młodych kleryków, w habitach franciszkańskich, przepasanych sznurem, z szablami, ale duchowymi to jest koronkami u boku, rozważało punkty pierwszego dyplomika Milicji Niepokalanej. Nad nimi, między dwoma jarzącymi się świecami stała figurka Niepokalanej”[2]. Niepokalana miała być ideałem dla Rycerstwa w opozycji do ideałów głoszonych przez masonów. Czy ten pomysł św. Maksymiliana zachowuje aktualność w kontekście współczesnych znaków czasów? Czytaj dalej „KONFERENCJA NAUKOWA Rycerstwo Niepokalanej odpowiedzią na znaki czasu”